Niemcy, cz. Německo, słow. Nemecko, ros. Nemtsy, węg. Németország. Etymologia słów takich jak „Niemiec” czy „Niemcy” przysparza językoznawcom nie lada problemów. Właściwie do dziś nie wiadomo do końca, skąd wzięły się te wyrazy w naszym języku. Najpopularniejsza teoria wskazuje na etymologiczną analogię między słowami „Niemcy” i „Słowianie”. Zgodnie z nią, „Słowianie” mają pochodzić od rzeczownika „słowo”, a „Niemcy” od przymiotnika „niemi”, ale nie tacy, którzy nie potrafią mówić, lecz tacy, z którymi nie można się porozumieć. Pierwotnie słowo „Niemiec” odnosiło się do wszystkich nie-Słowian, czyli obcych. Dopiero potem jego sens został zawężony do dzisiejszego znaczenia (zaczerpnęliśmy to od naszych czeskich sąsiadów).
Istnieje również teoria mówiąca o tym, że słowo „Niemcy” to zasymilowana nazwa celtyckiego plemienia o nazwie „Nemeti”. Koncept ten łączy się poniekąd z poprzednim. Wśród Słowian rozpowszechniony był mit o stworzeniu człowieka z wiechcia. Nazwa „Nemeti”, z języka czeskiego to ne (nie) met’la (rózga), a więc słowo podkreślające odrębność. Niemcy, jako „niemi”, to nie-ludzie (nie pochodzą z wiechci, jak Słowianie), jako że kryterium człowieczeństwa miało być mówienie, tu zawężone do mówienia językiem zrozumiałym. Teoria dosyć zawiła, jednakże mająca swoich zwolenników wśród językoznawców.
Również pochodzenie łacińskiej „Germanii” nie jest do końca jasne. Przypuszcza się, że źródeł tego słowa można szukać w celtyckich rdzeniach takich jak „gairm” – „płacz wojenny” lub „gair” – „sąsiedztwo”.
Agnieszka Szarek
