Już samo określenie „interlingua” pozwala dostrzec jego powiązania z zagadnieniami czysto lingwistycznymi. Mówiąc ściśle, jest to łacińska nazwa tzw. międzyjęzyka sztucznie wytworzonego oraz opublikowanego w 1951 roku przez International Auxiliary Language Association (IALA). Podobnie jak Lingua Franca Nova, interlingua była sztucznym językiem pomocniczym, który miał ułatwić komunikację międzyludzką. Jego główną cechą jest prosta gramatyka oraz słownictwo ściśle oparte na językach romańskich. W odróżnieniu od Lingua Franca Nova, w tym języku naturalistycznym można również dostrzec niewielkie wpływy języka angielskiego.
Historia powstania interlingwy nie jest zaskakująca. Do jej wytworzenia wykorzystano metodę porównawczą pięciu następujących języków: hiszpańskiego, portugalskiego, francuskiego, włoskiego (a więc najpopularniejszych języków romańskich) oraz angielskiego. Dodatkowym źródłem były dwa inne języki, tj. niemiecki i rosyjski.
Interlingua jest zapisywana za pomocą alfabetu łacińskiego. Tak jak języki romańskie, posiada rodzajniki (określony i nieokreślony), jej wymowa natomiast przypomina wymowę włoską bądź hiszpańską.
Oto przykład tekstu napisanego za pomocą interlingwy:
Le 900 milliones de personas qui parla portugese, francese, espaniol, italiano, romaniano, etc. e mesmo le parlatores de anglese comprende un texto technic in interlingua sin studio previe. Illo tamben es relativemente intelligibile a eruditos parlatores de linguas germanic (germano, per exemplo) e slave (como le russo),
i jego tłumaczenie:
„900 milionów ludzi, który posługują się językiem portugalskim, francuskim, hiszpańskim, włoskim, rumuńskim itd., a także osoby mówiące po angielsku są w stanie, bez wcześniejszych przygotowań, zrozumieć tekst techniczny napisany przy wykorzystaniu interlingwy. Ten język jest również relatywnie zrozumiały dla osób posługujących się językami germańskimi (na przykład językiem niemieckim) oraz słowiańskimi (jak rosyjski).”
Podsumowując, warto zauważyć, iż tendencja do opracowywania i wdrażania tzw. sztucznych języków międzyludzkich utrzymywała się w kręgach lingwistów dość długo. Dążenia do stworzenia oraz aktywnego wykorzystania tych języków naturalistycznych sprawiły, że wiele osób zaczęło się interesować zagadnieniami powiązanymi z tą gałęzią lingwistyki. Interlingua powstała więc jako próba stworzenia tzw. aktywnej komunikacji międzynarodowej.
(ASz)
