Anna Wierzbicka urodziła się w Warszawie niedługo przed wybuchem II wojny światowej, wczesne dzieciństwo spędziła w obozie pracy w Hameln. W 1954 roku (w wieku 16 lat) rozpoczęła naukę na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu dyplomu kontynuowała swoją pracę naukową w Instytucie Badań Literackich PAN. W 1972 roku wraz z mężem wyjechała do Australii, gdzie do dziś pracuje w Australian National University. Pani Wierzbicka może pochwalić się przynależnością do Australian Academy of Humanities, Australian Academy of Social Science, Rosyjskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności. Ponadto jest laureatką nagrody Humboldta (1995), Międzynarodowej Nagrody Dobruszyna (2010) oraz Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2010). Otrzymała tytuł doktora honoris causa na Uniwersytecie Marii Skłodowskiej-Curie i Uniwersytecie Warszawskim.
Czym zasłynęła na świecie Anna Wierzbicka? Językoznawczyni stworzyła naturalny metajęzyk semantyczny, jeden z przyrządów językoznawstwa kognitywnego. Metajęzyk odwołuje się do najprostszych pojęć występujących we wszystkich językach świata, które posiadają maksymalnie zbliżone znaczenie. Język jest wciąż udoskonalany i poszerzany. Słownik metajęzyka składa się z kilkunastu gniazd językowych. Dla przykładu słowa pierwszego gniazda to: ja, ty, ktoś, coś, ludzie, ciało. Ze słów sklasyfikowanych w poszczególnych gniazdach buduje się schematy. Pozwala to na porównanie tłumaczonych słów w różnych językach. Metajęzyk wymyślony przez Annę Wierzbicką znajduje zastosowanie m.in. we wspomnianym już językoznawstwie kognitywnym, psychologii, czy komunikacji międzykulturowej.
Pomimo życia na emigracji, językoznawczyni zachowuje ścisły kontakt ze światem polskim. Regularnie przyjeżdża do Polski, gdzie wygłasza wykłady, a ponadto publikuje w polskich czasopismach naukowych.
(IM)
